Mehmet Oğultürk

Ben gördüm. Geçenlerde kandil münasebetiyle atalarımın mezarını ziyarete gittim. Mermerden yapılmış gösterişli mezarlar arasında dolaştım. Hepsinin üzerinde ölenin adı soyadı, doğum ve ölüm tarihleri yazılı. Hepsinde de ziyaretçilerinden ölenin ruhuna Fatiha okuması isteniyor. Bazı mezarların kime ait olduğu belli değil. Sadece baş ve ayak uçlarında iki yassı taş var. Her halde, mezarlarına su taşıyacak, mersin çalısı bırakacak yakınları kalmamış.

Gösterişli mezarların bazılarının üstünde rengarenk sümbüller çiçek açmış. Bazılarının baş uçlarına güller şebboylar dikilmiş. Varsıllar ile yoksulların mezarları hemen fark ediliyor. Aralarında bir ayak boyu mesafeler ya var, ya yok. Ne yazık ki yürünecek gibi değiller. Zira, ya bir testi kırıntısı, ya da içi simsiyah su dolu bir pet şişesi ayaklarınıza dolanıyor. İçlerinde de sinekler. Adımınızı atacak yer kalmamış.

Bu mezarlık kömür madenine kurban edilecek besbelli. Pet şişe mezarlığı olmuş. Her gelen bir pet şişe su ile bir demet mersin çalısı bırakmış. Sanki orada yatanların suya ve mersine ihtiyaçları var.

Hiç şüphesiz, kulaktan duyma veya başkalarından görme örf ve âdetler revaçta. Oysa, Müslümanların mezarlarının nasıl olması gerektiği hususunda ulemanın çoğu;

“Kabrin üstünün deve hörgücü gibi yapılıp yerden bir karış kadar yükseltilmesi mendup,  daha fazla yükseltilmesi ise mekruhdur” diyor.

 İmam Şafi ise; Peygamberimiz, bazı hadislerinde kabirler üzerine bina ve mescidler  yapılmasını yasaklamıştır. Dolayısıyla kabirlerin yerle beraber dümdüz olması gerektiğini savunmuştur.

Görülüyor ki, kesin bir kural ya da görüş yok. Ölenlerin ne bir bardak suya ne de bir demet mersin çalısına ihtiyaçları yok. Hepsisinin mezar taşında ruhuna Fatiha ibaresi yazılı. Demek ki onların sadece bir Fatiha’ya ihtiyaçları var. Peki, mezarların üstüne bir pet şişe su ile mersin çalısı yerleştirmek neden gerekli?  

Arabistan’da değil mersin çalısını, hurma ağacından başka bir yeşillik bulmak mümkün değil. Öyleyse, ölenlerin baş ucuna  bir tutam mersin çalısıyla bir pet şişesi su koymak İslami bir gelenek değilmiş. Mersin çalılarıyla pet şişe görüntüleri kötü birer manzara. Sanki bir pet şişe mezarlığı. Eşimle beraber, bir ara temizlemeyi düşündük. Ne var ki tek başımıza temizlememiz mümkün olmadı. Ancak toplayıp öbek öbek bir araya getirebildik.

Mezarlıktan çıkarken, bir tabela üzerinde mezarlığın Muğla Büyükşehir Belediyesinin  bakım ve himayesinde olduğunu gördük. Mahallenin muhtarı da ilgisiz. Belki de pek yakında kömürcülerin bu mezarlığı ortadan kaldıracaklarını bildikleri için.

Orası atalarımızın yattığı yer. Tertemiz olmalı. Mera ya da çöplük değil. Pet şişe mezarlığı hiç değil. Bakım, onarım ve temizliğinden kim sorumlu ise lütfen görevini yapsın.