Mehmet Oğultürk

Dünya ülkelerinde de böyle midir bilmiyorum.  Bizde Günleri kutlanmayan kişi ve kurumlar kalmadı her halde. Her yıl bir yenisi ekleniyor.

 2015 yılından beri 19 Ekim gününü Muhtarlar günü olarak kutlar olduk. Muhtarların da günü var artık. Sırtları yere gelmez. Mutluluktan havalara uçarlar. O gün tüm sorunları çözülür, sıkıntıları giderilir. Köyüne ya da mahallesine hizmet aşkıyla yanıp tutuşurlar. Bir de saraya davet edilirler, yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarında, huşu içinde can kulağıyla konuşulanları dinlerler ve konuşmacıları elleri kızarıncaya dek alkışlarlar.

1981 yılından beri de 24 Kasımlar öğretmenler günü olarak kutlanıyor. Kutlanıyor da ne oluyor? Öğretmenler kendilerini güvende ve mutlu mu hissediyorlar?  Uzman öğretmen ya da başöğretmen olduklarında saygınlıkları mı artıyor? Sokakta görenler selama mı duruyorlar?

Bırakın selamı sabahı, Saraylarda ağırlanmayı, Bakanlarına bile hallerini, sıkıntılarını, isteklerini iletemiyorlar. Bakanın kapısı önünde, kalkanlarla coplarla karşılanıyorlar. Muhtarlar bu konuda öğretmenlerden çok daha şanslılar. Artık bütçeleri de olacak, cepleri para görecek, istedikleri gibi harcayabilecekler, özel sektörde işçi veya memur olabilecekler. Bakkal dükkanı da açabilecekler.   

 Bana sorarsanız, bu kutlama günleri, içi boş laf kalabalığından öteye gitmiyor. Kız çocukları günü, polisler günü, gaziler günü, hemşireler günü, doktorlar günü, eczacılar günü, anneler günü, babalar günü, sevgililer günü, çiftçiler günü, ormancılar günü, yaşlılar günü, kanarya sevenler günü hatta rakı sevenler ve şarapçılar günü bile varmış. Saymakla bitmiyor.

Sokaklarda el ele tutuşup saçı başı açık, şortla dolaşmak ahlaksızlık olarak değerlendirildiğine, rakı şarap içmek de dinen haram kılındığına göre, sevgililer günü, şarapçılar ve rakı sevenler gününe ne oluyor!  

Her halde sırada Valiler günü, Kaymakamlar günü, Müsteşarlar günü, Genel Müdürler günü, Savcılar günü, Hakimler günü, hatta milletvekilleri günleri var. Onların da zorlukları, çözülecek sorunları mutlaka vardır. Onlara da birer Gün tahsis etmeli. Geride, günü olmayan ve kutlanmayan kimse kalmasın. Siyasi partilerin Genel Başkanları hariç. Zira senenin üç yüz altmış beş gününün tamamı onlarındır. Medyaya bir bakın ne demek istediğimi hemen anlarsınınız. Böyle giderse üç yüz altmış beş gün de yetmeyecek.  

Neyse ki vatandaş günü yok. Onların çözülecek hiçbir sorunu da, derdi de yok. Karınları tok, sırtları pek! Bir elleri yağda, bir elleri balda!  Ellerinde son model birer telefon, altlarında lüks arabalar, ağızlarında sigara! Mutluluktan gözleri yaşarıyor. Bir de Günleri mi olsun!

Yine de tüm öğretmenlerin günü kutlu olsun.