Mehmet Oğultürk

Dün onları yakından izledim. Merhaba gençler dedim, duymadılar. Ne yapıyorsunuz burada dedim, yine başlarını kaldırıp bakmadılar. Beşi kız ikisi erkek bir ellerinde sigara, diğerinde son model telefon. Sanki esrar çekmiş gibi kendilerinden geçmişlerdi. Hareketleri uyuşuk, yüzüme bile bakmadılar. Birine elimle dokunup size söylüyorum burada ne yapıyorsunuz dedim. Dokunduğum kız yüzüme bakma gereğini bile duymadı. Ama oturduğu yerden de kalkmadı. Elindeki sigarayı ağzına götürdü ve derin bir nefes çekti. Telefonuna bakmaya devam etti. Siz öğrenci değil misiniz? dedim. En nihayet biri; Biz bu okulun öğrencisi değiliz, dedi. Aslında, öğrenci oldukları her hallerinden belliydi.

Milas Cumhuriyet Anadolu Lisesinin güney kapısının karşısındaki İnşaat halindeki binaya ne zaman gitseniz, zeminin arka tarafında onları her zaman bulabilirsiniz. Okullar kapalıyken görünmeyen bu gençler, okullar açıldığında orayı mesken tutuyorlar. Özellikle teneffüslerde ve öğle arası hiç eksik olmuyorlar. Orada bulunan, çimento torbalarını parçalıyor, seramikleri kırıyor ve plastik elektrik kutularını yakıyorlar. Duvarları kazıyıp yazılarıyla süslüyorlar.

Aylar önce okul müdürlerini ziyaret ederek, uyarma gereğini duymuştum. Sayın Müdür, iki okulun bir arada (sabahçı- öğlenci olarak) eğitim yaptığını, diğer Müdürle de görüşüp ilgileneceklerini söylemişti. Maalesef değişen bir şey olmadı. Öğretmenleri de aynı şekilde sokakta, dış kapının önünde sigara tüttürdüklerinden onlara engel değiller. Belki bu öğrencilerin ailelerinden çekindikleri için, belki de kendilerini düşünerek müdahale etme gereğini duymuyorlar.

Zaman, zaman televizyon ekranlarında; özellikle okul yakınlarında Gençler, torbacılar tarafından zehirlenmesin diye narkotik şubeden sivil ekiplerin dolaştıkları haberleri yapılıyor. Onlardan da çekinmiyorlar.  

Benim öğrencilik yıllarımda akşam saat 6.00 dan sonra, öğretmenlerimiz görür diye bakkala bile gitmeye korkardık. Teneffüslerde okulun kapısından dışarıya çıkamazdık. Değil sigara içmek, Cumartesi akşamları hariç, yakınlarımızla sinemaya bile gidemezdik. Şimdi kimse dönüp bakmıyor. Ne arayan var, ne de soran var. Hani, narkotik şube elemanları sivil kıyafetlerle okul yakınlarında dolaşıyorlardı. Okulların kapılarında, öğrencilerin giriş- çıkış zamanlarında, oralarda bulunmak yetmiyor demek ki. Yakınlarındaki metruk veya inşaat halindeki binaları da gözetim altına almaları gerekiyor.

Gelelim politikacılara. (Z) kuşağına çok güveniyorlar. Altı milyon (Z) kuşağı sandığa gidip kendilerine oy vereceklerini sanıyorlar. Eğer benim gördüklerim (Z) kuşağı ise onların (ot) satın alabilmeleri için, parayı basana oy vermeleri kadar doğal bir şey olamaz. Bize böyle uyuşuk bir (Z) kuşağı değil, akıllı, canlı, hareketli, hassas, saygılı, bilgili, kültürlü ve yardım sever bir(G) kuşağı gerekiyor.

Bu konuda İlçenin Sayın Kaymakamı mı, Milli Eğitim Müdürü mü yoksa Emniyet Müdürü mü harekete geçer bilmiyorum. İlgililere ve yetkililere duyurulur. 09.03.2023