Dursun Girgin

Dostlarım, merhaba. Çoktan beri beynimi kurcalayan bir konu vardı: motor terörizmi… Milas’ta her hafta motorlardan dolayı şöyle sağlıklıca yollarda yürüyemez olduk. Yok sepetlisi, yok elektriklisini mi ararsınız? Seslisi, sessizi… Artık yayaların yürümek zorunda oldukları kaldırımları da işgal etmeye başladılar.

Değerli dostlarım, Küçük Dibekdere Mahallemizde neredeyse her evde bir motor var. Ne ehliyet soran var, ne ruhsat soran var. Akşam motoru alıp sabah yollara çıkan, kural tanımaz gençlik veya çocuklar yüzünden yollarda yürüyemez olduk. Hele hele şöyle kavurucu sıcaklar yüzünden akşamüzeri serinlemek için avlumuzun önünde veya bahçesinde otururken ‘Allah korusun’ çoluk çocuğumuz herkese ait olan yollarda ne oynayabiliyorlar ne de cadde ve sokaklarda motorun yarattığı dehşet yüzünden rahatça gezip tozabiliyoruz.

Bu nedir be kardeşim? Köyde böyle, şehirde böyle. Ne yani, motoru olmayanlara huzur ve rahat yok mu? İlla da herkes motor terörizmini kabul etmek zorunda mı?

Aslında benim hiç kimseye akıl verme gibi bir niyetim olmadığı gibi yetkim de yok. Ancak iş işten geçtikten sonra alınacak hiçbir tedbirin faydası olmayacaktır. Dünya bugün açlıkla mücadele ederken, insanlar açlıktan ölürken; kalkıp da daha reşit duruma gelmeyen çocukların altlarında, her biri en ucuzu 40-50 bin TL olan motorlarla onları güya sevindirmek bence akıl, fikir kârı değil.

Doğrusu, evet, Küçük Dibekdere’de motor kullanan çocuklar mevcut trafik kurallarını bilmedikleri gibi, zaten yüzde 80’inin yaşları 8, 10, 12 veya 13. Gelin ey yetkililer! Lütfen bu kepazeliği durdurun. Yoksa maazallah, mesela benim çocuğumu bir çocuk motoruyla çarpıp ölümüne sebep oldu. Peki sonra ne olacak? O anne veya baba da çocuğunun ölümüne sebep olan çocuğu vurdu, kırdı. Sonuç ne olacak? Peki, çaresi ne bu işin?

Evet, motorları alanlar babalar ama kullanan kişiler 10 yaşındaki çocuklar. Lütfen bu tür aileleri uyaralım veya cezalandıralım. Lütfen, bu motor terörizmi başka türlü kontrol edilemez. Ben bir vatandaş olarak "kurban mı olacağım" korkusu ile yaşamak istemiyorum.

Bir dost uyarısı… Daha doğrusu, bu ülkede insan gibi yaşamak isteyen duyarlı bir vatandaş.
Haydi dostlarım, hoşça kalın, dostça kalın.