Dursun Girgin

Dostlarım, merhaba. Nihayet düğün dernek sezonları açılıyor. İyi, güzel de bazı kültür düşmanları öyle kötü hareketler yapıyorlar ki, insan “pes doğrusu” diyesi geliyor.

Şöyle ki, birileri çok çirkin bir paylaşım atmış. Paylaşım şöyle: İzmirli bir zurnacı, bir davulcusu ile 2000 TL'ye Manisa’ya işlere gelmiş. Birileri de bu adama methiyeler dizmiş: “Helal olsun, böyle bir devirde böyle sudan ucuz davul ve zurnaya...” diye döktürmüşler de döktürmüşler.

İyi, güzel de be kardeşim, senin iki kişilik yol parası, yeme içme masrafın 2000 TL’yi geçer. Sen şunu desen, “Ben bu işe parasız geliyorum” de bari de hora geçsin işin. Bu işin bir insanî yönü, bir de kültürel yönü var ki, o mesele başlı başına sorun mesela.

Bu meseleyi duyan tüm Manisalı müzisyenler isyanda. Hani bir söz vardır: "Sürüye kurt getiren koyun" misali. Durup dururken de “Nereden çıktı bu soytarı?” diyeni mi ararsın?

Bir de internet sayfalarında boy boy zurna kamışı reklamlarını görüyorum. Elbette kültür hepimizin ortak malıdır. Ancak zurna kamışının öyle rastgele bir şekilde yapılması sonucu kaliteli bir zurna kamışı meydana gelmez ki!

Mesela benim yaşım 77 ve 7 yaşından beri zurna icracısıyım. Hemen hemen şu Ege Bölgesi’nin birçok yerinden zurna kamışları kestim. Ancak "çorak toprak" dediğimiz yerlerden kesilen kamışlardan asla randıman alamadığımız gibi, bir de şu Nisan ayında yaşken kesilen zurna kamışları... İlmini bilemeyenler için çok zordur. Gelişi güzel yapılan zurna kamışları –mesela bizim Dibekderelilerin çaldığı kamışlar– yani kaba zurna kamışı yapımı ve randıman aldırmak çok zordur.

İşte yıllar sonra bu konuya da parmak basayım istedim. Amacım bu konuyu dile getirerek reklam yapmak değil. Eğer elindeki zurna ve kamışların güzel olursa, sanatını da rahat rahat icra edersin.

Evet dostlarım, nasip olursa inşallah Nisan ve Mayıs ayları sonuna dek işimi gücümü terk ettim ve sırf zurna kamışı yapmaya adadım. Elbette birçok farklı yerlerden elde edeceğim bu kamışları inşallah Haziran aylarında piyasaya arz edeceğim.

Hani bir şarkı var ya “Ömrümün son deminde” diye... Amacım hem yavrularım Veysel, Eyüp, Emrah ile torunlarım Aykut ve Ozan'ı da bilgi ve tecrübe sahibi yapıp, şu ülkede gerek zurna-davul konusunda gerekse bu çalgıların ihtiyacı olan aletlerin yapımı konusunda bilgi sahibi yapıp, bu güzelim kültürel değerlerimizi gelecek kuşaklara taşımaktır.

Şimdi gelelim meselenin özüne: Türkiye’de bugün çeşitli yerlerde kaba zurnalar yapılıyor. Ancak İstanbullu Hacı Hasan Usta’nın oğlu Hasan’ın ve de Ali Acar’ın yaptıkları zurnalar çok farklı.

Peki bütün bunlar bize neyi gösteriyor? Tek kelimeyle: Tecrübe, tecrübe işte! Bu kadar.

Haydi dostlarım, geliniz herkes yapabileceği işin başına geçsin. İşte o kadar.

İnşallah Haziran ayında, tüm zurna kamışı yapanlarla –tıpkı zeytin yarışması gibi, tıpkı kaliteli zeytinyağı yapımı gibi– Dibekdere’de bir zurna kamışı değerlendirme toplantısı yapalım ve çeşitli yerlerden de zurna icracılarını çağıralım. Var mısınız?

Sayın zurna kamışı yapan dostlarım; evet, ben meseleyi kafaya koydum. Artık herkes “Ben zurna kamışı yapıyorum” diyemesin.

Tüm zurna kamışı yapanlar: Haziran’a hazır olun! Öyle ucuz zurnacı var, ucuz zurna kamışı var diye bu güzelim kültüre verdiğiniz zararlar yetiversin artık!

Mesele: yaptığı zurnaya, davula güvenen; yaptığı zurna kanele güvenen; yaptığı zurna kamışlarına güvenen herkesi bu yarışa davet ediyorum.

Hodri meydan!

Yarış nasıl olacak? Yarışmanın kuralları ne olacak? İnşallah bu konuları açıklayacağım.

Bir kültür dostu zurnacı: Muhtar Dursun
Adres: Milas İlçesi, Küçükdibekdere Mahallesi
Tel: 0532 642 05 39