Dursun Girgin

Dostlarım, merhaba.

Şu son zamanlarda yapılan tüm siyasi konuşmaların içeriğine bakıyorum da hep çıkar siyaseti... Yani adam, şahsi çıkarı için ülke geleceğini elinin tersiyle itiyor. Bu da ne yazık ki siyasi nezaketten her geçen gün hızla uzaklaşmamıza neden oluyor. Doğru dürüst konuşanlara bir de bakıyoruz ki ya yasaklar geliyor ya da ekonomik baskılar.

Değerli dostlarım, rahmetli Erbakan Başkan’ın olduğu günlerde ABD Türkiye Büyükelçisi ziyaretine gelir, ilk ağızdan çıkan kelam: "Sakın ha İran’a gitmeyeceksin! İslam âlemiyle sıkı fıkı iş birliği yapmayacaksın!" diye sıkı sıkı tembihler. Fakat Erbakan Hoca, ilk ziyaretini İran’a yapar. O günkü şartlarda İran-Türkiye ticareti katbekat fazlalaştırdığı gibi, bir de o günkü Çekiç Güç denen, bugünün baş belası terör örgütlerine de İran-Irak dostluğu sayesinde nefes dahi aldırmadılar.

Ancak gel gör ki içimizdeki vatan hainlerinin ve de çıkar için siyaset yapanların yüzünden Erbakan hükümetinin ipi çekilir. İşte hâlâ devam eden ABD dostluğu mu desek, yoksa ABD’nin çıkarlarına hizmet etmek mi desek, bir türlü anlayamıyorum. Ve aynı siyasi görüş, 23-24 seneden beri bu ülkeyi yönetiyor. Bugün öyle bir hâle geldik ki artık siyasi nezaketin yerine siyasi şahsi çıkarlar konuşulur oldu. Ne dinimizi tanıyabiliyoruz ne de “Alın oylarımızı da bu ülkeyi yönetin.” dediğimiz kişileri sorgulayabiliyoruz.

Peki, bu ülke bu hâle nasıl geldi veya getirildi?

Değerli dostlarım, iki arkadaş konuşurken söz dönüp dolaşıp da ülkenin bugünkü hâline geldimi, adam ya beddua etmeye başlıyor ya da sırf şahsi çıkarları için memleket meselelerini konuşamıyoruz bile. Demem o ki, bu ülkeyi bu hâle getirenlere bakıyorum da sanki bu ülkenin bu hâle gelmesinin sebebi iktidar değil de muhalefetmiş gibi veryansın ediyorlar. Öbür yanda da elleri patlarcasına hâlâ bu olumsuz tablolara alkış tutanlar var. Ve dönüp bakıyorum, adamın cebinde demetle para, altında son model araba... “Nereden nereye?” diyor ya...

Sayın Cumhurbaşkanımız öyle "Nereden nereye?" Atı alan Üsküdar’ı geçmiş, Sür eşeğini Niğde’ye derler ya, işte öyle bir zamanda yaşıyoruz. Bu hayat pahalılığı bu millete bence az bile. Çünkü eden bulur, arayan bulur derler ya, bu millet de artık çalıyor, çarpıyor, hayatını yaşıyor. Sonuçta da diyor ki: “Bunlardan daha iyisi var mı?”

Dostlar, biz siyasi nezaketi unuttukça siyasetçiler de bundan siyasi çıkar sağlıyorlar. Oysa biz toplum olarak hayrı ve şerri görebilsek, ne ABD ne İsrail ne de İngilizler bu milletle çelik çomak oynar gibi oynayabilirler.

Evet, bugün adı geçen sözde dostumuz dediğimiz ülkelerin başında ABD, İsrail ve Avrupa ülkeleri, çelik çomak oynar gibi bu ülkenin ekonomisiyle oynuyorlar. Diniyle oynuyorlar. Ahlakıyla oynuyorlar. Velhasıl durduk divana, uyduk imama misali, gidiyoruz gündüz gece...

Yüce Rabbim bu millete akıl, izan nasip eylesin de inşallah bu kötü gidişatımızın sonu bir an önce gelsin. Yoksa sadece bu hayat pahalılığı dahi bu ülkenin sonu olmaz, inşallah.

Haydi dostlarım, hoşça kalın, dostça kalın.