Dursun Girgin

Dostlarım merhaba. Siyasetin de tuzu mu olurmuş demeyin sakın. Siyasetin tuzu vatandaştır, halktır. Çarşı pazarI anlatmama gerek var mı bilmiyorum ama, çarşı pazara bakmadan da bu ülkenin geleceği hakkında karar veremiyoruz maaledef.

Dostlarım şu eski Finansbank’ın olduğu caddede bir kestaneci gördüm. Kestaneler o kadar iri, o kadar güzel görünüyor ki merak edip sordum, kilosu kaç para diye? 40 TL deyince, yarım kilo alayım bari dedim. Aman Allahım hanımdan bir sürü kavga işittiğim yetmezmiş gibi üstüne üstelik bir de eve varınca soba yanıyor. Birkaç tanesini sobanın üzerine attım. O da ne? kestanelerin içi su dolu. Meğersem kestaneler ağır çeksin diye ıslamışlar. Neyse ‘hanım sen haklıymışsın çarşıda pazarda ahlak denen birşey kalmamış’ dedim. Hanım benden de  dertliymiş: Pazardan üç tane avya almış. Meğersem gramaj olarak 1 kilo 100 gram gelmiş de hanımdan o yüz gramın parasını istemişler. Hanım da basmış azarı, ‘bu kadar aç gözlülük de neyin nesi’ diyerek.

Şimdi gelelim zurnanın zırt dediği yere. Siyasetçinin de tuzu vatandaştır, halktır. Halk kokmuş ki neyi korusun? Yani tuzun kendisi bozuk ki siyasetçiyi nasıl tuzlayabilsin?

Değerli dostlarım ABD’de her seçimde iktidar değişir. Ger gör ki en uzun iktidarda kalma rekoru olan ülke Türkiye. Peki neden? Çünkü; bir Atasözü vardır: ‘Sinek pekmezi bulur’ diye. Işte Türkiye gerçeği de budur. Milletin, çarşı pazarın merhameti kalmamış ki, iktidarın merhameti olsun. Elektrik fiyatları uçtu. Geçen ay 580 TL olan elektrik faturası, bu ay 620 TL.  Suyu, telefonu 1000 Lira. Eh maaştan geriye ne kaldı? 2280 TL. Her hafta şöyle etiyle, otuyla bir masraf gör, en az 750-800 TL. Şimdi şöyle bir hesap edelim. Bir ayda 4 hafta var mı? Var. En az 600x4 eder 2400. 1000 TL elektrik, su, telefon etti 3400. Gel de sen şu günde borç öde.

Değerli dostlar, Haydar Baş hocaya yine rahmet okumadan geçemeyeceğim. Bu millet zifiri karanlığa gidiyor demişti. Sanırım o günleri görüyor ve yaşıyor galiba.

Şimdi yine tarihten bir örnekle bugünkü sohbetimi sonlandırmak istiyorum. İbrahim Ethem Hazretlerini bir gün Bağdat’a davet ederler. Konu da şu: Bağdat’ı kuraklık kasıp kavuruyor. İbrahim Ethem de Bağdat’ta aklına gelebilecek her yeri sessiz sedasız dolaşır. Daha sonra da ilan ettirir. ‘İbrahim Ethem Bağdat’ta. Bağdat’ın en büyük camiinde Cuma günü neden kuraklık olduğunu açıklayacak’ diye. Neticede o gün gelip çatar. Cami tıklık tıklım dolu. Herkes kuraklığın ve de açlığın sebebini bir Allah dostunun ağzından duyabilmek için sokakları doldurmuşlar. Derken Allah dostu başlamış vaaza, nasihata: ‘Çarşıyı gezdim insafın, merhametin zerresini göremedim. Keza işte şuraya gittim her yer pislik akıyor. Böyle bir ülkeye Allah’ın rahmeti gelir mi hiç?’ diye cemaate sorar.

Değerli dostlar çok söze hacet yok. Böyle bir devirde doğruluk da, dürüstlük de artık neredeyse bir erdemlilik gibi gösterilir hale geldi. Geçen günlerde en büyük oğlum Milas Belediyesi’nde temizlik görevlisi olarak çalıştığı için sokakta bir cüzdan bulur. Bu cüzdanı amirlerine teslim eder. Amirleri de o cüzdanın sahibini arar bulur. Sonuçta cüzdanı sahibine teslim ederler.

Evet dostlar zaten insan olan herkesin yapması gereken bu değil mi? Yani bir toplum düşünün kestaneyi, ağır gelsin diye suyla ıslar, diğer biri de ayvanın gramajını hesap eder. ‘Artık öncelikle bu millet kendini düzeltmeli. Sonra da düzenli idarecileri iş başına getirmelidir’ diyerek, bugünkü köşe yazıma son veriyorum.

Hz Ali Efendimiz dua ederken hep şöyle dua edermiş: ‘Yarabbim ne kötülük gelirse bilirim ki bu bendendir. Ne hayır gelirse bilirim ki o da sendendir.’

Evet dostlar hoşçakalın, dostçakalın.

 Not: Dünyaya siyaset gözlüğünü çıkararak bakan bir dost, bir Türkiye sevdalısı olarak sürçü lisan eyledikse affola.